Tanıtım ve Kurulum Bilgileri:

Eğlence sektörü gerçekten çok garip bir sektör. Eğer yaptığınız işi birazcık olsun seviyorsanız o iş sizi içine alıyor, hele ki bazı zaaflarınız varsa uçlara kadar sürükleyebiliyor. Örneğin birçoğunuz rock veya metal müzik dinlemiştir ve hemen hepimiz satanistlik denen uçlarda vals yapan kavramı duymuşuzdur. Her sektörde olduğu gibi oyunlarda da uçlarda dolaşan bazı kesimler var ve bazen gerçekten de abartıyorlar.

 Evet, Running the Scissors adındaki bu acayip firmadan bahsediyorum. Resmi sitelerine Irak savaşına gönderme yaparak "Amerikan askerinin arkasındayız, yürüyün koçlar!" yazan, her hafta bir güzel bayan seçip sitelerine asan, basına sokak ağzıyla demeçler veren bir firma bu. Delirebilitesi bu denli yüksek olduğundan haliyle yaptığı oyunlar da sapkın oluyor. Postal'ı oynamamış olanınız var mıdır bilemiyorum ama Postal 2'yi oynamayan kaldığını sanıyorum. Hani şu kedileri kuyruk sokumundan silaha geçirip susturucu olarak kullandığınız, insanların üzerine gaz döküp kibrit çaktığınız ve küçük abdestiniz ile söndürdüğünüz, okul bandolarına molotof kokteyli ile bodoslama daldığınız şirin mi şirin oyun... Hatırladınız mı?

Şirinlik simülasyonu hatırlasanız da hatırlamasanız da geri döndü ve şirine ayarındaki 'Dude', Paradise sokaklarında kan saçmaya devam ediyor. Aslına bakarsanız oyunlarda şiddete çok fazla karşı değilim, sonuçta gerçek hayatta asla yapamayacağımız şeyler ve bu yapamadıklarımızı sanal olsa da yapabilme duygusu zevk veriyor. (bknz. GTA serisi) Ama ben şunu açıkça söylemeliyim ki Postal'ın şiddetinden zevk alamadım çok denesem de. Bunun formülünü de daha sonradan çözdüm; eğlence içinde şiddetmiş hoşa giden, saf şiddet değil.

Postal çok yoğun bir kara mizaha sahip bir oyun; ancak bu mizah o kadar yoğun ki üzerine şiddeti biriktirmiş, geri kalanı saklamış. Gerçekten bu oyunu oynayıp da gülmek, eğlenmek zor geliyor insana. Evet, ölümle dalga geçiyor Postal. Ve yine evet, en sapkın olayları dahi tiye alıyor. Ama bunları fark edebilmek o kadar zor ki... İtiraf etmek gerekirse bu oyundan nefret ettiğim için 0 puan verip burada kin kusmayı düşündüm; ancak oyunu anlatmayacak olduğumun farkına vararak bundan vazgeçtim. Şimdi kendi düşüncelerimi bir tarafa bırakıp oyuna geçmek istiyorum izninizle.

Postal 2'de pazartesinden başlayıp cumaya kadar 5 günde oyunu oynuyorduk hatırlarsanız; Ek paket Apocalypse Weekend'de ise adından da anlaşılabileceği üzere 2 günü, cumartesi ve pazarı oynuyoruz. Bu anlamda oyun zaten uzun olmayan Postal 2'nin yanında bir hayli kısa kalmış. Ek pakete bir hastanede başlayıp hikaye yoksunu bir hikayede devam ediyor, önünüze geleni öldürerek ilerliyorsunuz. Hele ki ana karakter bazen halüsinasyonlar görüyor ki o esnada çıkan sahneler Quake 1'in küçük ve komik canavarlar katılmış versiyonu gibi geldi bana. Animasyon fakiri bu karakterler ekranda 'kayıyor' ve bomba atıyor. Yanlarına gelince ise bazen akıl ederek pompalıyı çıkarıyor ve kafanızda bitiriveriyor. Bu sahnelerin gerçekten hızlı oynandığını söyleyebilirim.

Hastaneden dışarı çıkınca Paradise adındaki aslen adıyla alakası olmayan ironi yuvası karşılıyor bizleri; tıpkı Postal 2'de olduğu gibi. Yapımcılar Paradise yerleşkesine 20 yeni alan daha ekleyerek oyun dünyasını genişletmişler. Sadece 10 görevden oluşan oyunda bu mekanlarda cürümlerimizi göreceğiz. Ne var ki oyun yapısı –nedendir bilinmez- daha kapalılaşmış; nispeten geniş ve tek düze olmadığı sayılabilecek oyun dünyası tıpkı bir WW2 FPS'si gibi tek düzeleşmiş. En azından Postal 2'den daha az açık alana sahip olduğu söylenebilir Apocalypse Weekend'in. Bu açıdan açıkçası şaşırtıcı ve gereksiz bir durum. Lafı daha fazla uzatmadan şuradaki yıldızlarımdan birini toplayayım ben. 

Şifre: www.WarezON.Org-Swat     Not: Bu oyun bir ek pakettir.